Een lange reis, veilig aangekomen!

Bonjour !!

01/02/2005
Op 1 februari om half 3 in de vroege morgen ging de wekker, opstaan geblazen, aankleden, koffer naar beneden en toen wegen. O nee!!! Te zwaar. Uiteindelijk een paar toiletspullen zoals shampoo, badschuim, etc. er uitgehaald. Toen zat de koffer op een gewicht van 21 kilo, dus eigenlijk nog te zwaar, maar goed. Na een ontbijtje in de auto gestapt, op naar Schiphol. Ticket gehaald, bagage ingeleverd en nog even koffie gedronken met pap, mam, Ann en Cor. Rond 6 uur was het dan toch zo ver, het onvermijdelijke afscheid, ging op zich best goed, alleen wel een klein traantje weggepinkt… Daarna door de paspoort controle en ik werd uitgebreid gefouilleerd. Ik wist niet dat ik er zo crimineel uitzag

Daar sta je dan, nog even zwaaien naar de familie en dan met een diepe zucht op naar Cayenne. Ben nog nooit echt alleen op reis geweest en deze reis is ook nog verder weg dan ooit!!

Gate 5C was niet moeilijk te vinden en we konden ook vrij snel in het vliegtuig stappen. Alleen was het erg mistig en nogal koud, dit zorgde ervoor dat er ijs op de vleugels van het vliegtuig kwam. De vleugels moesten dus eerst ijsvrij gemaakt worden en dit leverde al gauw een vertraging op van 30 minuten. Normaal gesproken niet zo erg, maar ik zat erg krap in de overstaptijd. In Parijs Charles de Gaulle aangekomen, vond ik gelukkig al gauw de infobalie van Air France. Daar heb ik een ticket voor de bus gehaald naar Orly, want daar vertrekt het vliegtuig richting Cayenne. De bagage moest ik zelf meenemen, maar ik kon de bagage nergens vinden. 10 x gevraagd en elke keer een andere kant opgestuurd. Uiteindelijk maar een ingang ingegaan, die eigenlijk een uitgang was, dus verboden was, maar ik moest toch mijn koffer hebben. Er liep al bijna iemand mee weg, omdat ik zo laat was! Toen op zoek naar de bus, ook nergens te vinden natuurlijk. Uiteindelijk gevonden, maar moest toen nog 20 minuten wachten voordat die eindelijk kwam. Tijdens het wachten ontmoette ik een andere Nederlander, die ook niet zo gecharmeerd was van de service van Air France. Hij had zijn koffers niet opgehaald, omdat hij dacht dat die automatisch werd doorgestuurd… Hij zit straks in Marokko zonder zijn bagage. De reis naar Orly duurde ongeveer 30 minuten, gelukkig was er file. Heb de hele reis in de stress gezeten, omdat ik bang was dat ik mijn vliegtuig zou missen! Toen de bus aankwam had ik nog 10 minuten voordat het vliegtuig weg zou gaan. Snel naar de incheckbalie gerend, zegt de mevrouw dat ik wel erg laat ben… Goh, dat had ik nog niet door Mijn bagage afgeleverd en rennen naar de paspoortcontrole. Er staat een hele rij, dus ik zeg tegen een andere medewerker dat ik nog maar een paar minuten heb. Zij zegt rennen!! Dus ik alle mensen voorbij, snel mijn paspoort laten zien. Maar dan moet mn handbagage nog worden gecontroleerd. Inmiddels hoor ik dat mijn naam wordt omgeroepen, met de melding of ik onmiddellijk naar gate 32 wil komen. Ik wil wel, maar het schiet voor geen meter op! Een doos voor mij heeft een schaar in haar handbagage en hierdoor blijft mijn bagage onder de scan staan. Snel alle spullen bij elkaar gepakt (moest mijn jas uit en riem af doen) en rennen naar de gate. Daar stonden ze gelukkig nog te wachten en moesten lachen om mijn verhitte gezicht en gesleep met al mijn spullen… Ik bood mijn verontschuldigen aan en mocht verder doorlopen, daar stonden een aantal medewerkers en die zeiden dat ik te laat was, het vliegtuig was dicht en morgen gaat de volgende. Ik zei, no please!! Toen begonnen ze te lachen, haha leuke grap!! Wat was ik blij toen ik eindelijk rustig kon zitten. Had gelukkig 9 uur om weer bij te komen. De tijd ging redelijk snel, heb geloof ik een uurtje geslapen en verder filmpjes gekeken, spelletjes gespeeld en gelezen. Tijdens de landing ontzettend veel last gehad van mijn oren. Zal wel komen doordat ik nog steeds erg verkouden ben. Ik zat helaas niet bij het raam, dus niet veel gezien. (Zat in het middengedeelte en had twee stoelen tot mijn beschikking, prima dus!)Toen mijn spulletjes gepakt en door de slurf naar buitengewandeld om voet te zetten op Frans Guyaanse grond. O lala, de warmte komt je tegemoet. Zweten geblazen! Toen door de douane, paspoort laten zien en het boekje van de inenting van de gele koorts, anders kom je het land niet in. Mijn koffer kwam als eerste, want die zat natuurlijk als laatste in het vliegtuig Dan door de schuifdeuren naar buiten. Een heleboel mensen, maar niemand met een bordje…

Ik ben maar aan de kant gaan staan en een beetje gaan rondkijken, toen kwam er iemand met een T-shirt aan van Novotel. Dat was Gilles Kromwel, mijn stagebegeleider tijdens de komende 5 maanden. Hij betaalde zijn kaartje voor de parkeerplaats en we liepen naar zijn auto. Toen kwam ik voor het eerst echt buiten… Ik dacht dat het bij de bagageband al warm was, nou buiten was het 10x zo erg. Bleek dat binnen airco was! Gilles gooide mijn bagage in zijn scheurbakkie (mijn deur kon alleen aan de buitenkant open, zijn nichtje had het vernield) en we gingen op weg naar het hotel. Heb een klein beetje van de omgeving gezien, het is hier heel erg groen. Eenmaal aangekomen in het hotel werd ik voorgesteld aan een aantal medewerkers en ben ik naar mijn kamer gegaan om me een beetje op te frissen….

Na een tijdje belde Gilles om te vragen of ik klaar was. Dan zou hij me de rest van het hotel laten zien en wat kunnen eten. Ze zijn hier allemaal erg aardig! Ik mocht even met Gilles telefoon naar huis bellen, om te laten weten dat ik veilig ben aangekomen. Om 8 uur lokale tijd naar bed gegaan, want ik was kapot. In Nederland was het toen 12 uur. Na de korte nachtrust daarvoor, het geren in Parijs en alle nieuwe indrukken hier, was ik erg moe en heb dan ook geslapen tot 8 uur de volgende morgen.

02/02/2006
Vandaag eerst alle bagage uitgepakt en toen ontbeten. Weer allemaal nieuwe mensen ontmoet en moet toegeven dat ik alle namen alweer ben vergeten, maar dat komt hopelijk vanzelf. De Responsable Petit Déjeuner kwam naar me toen en vertelde dat er Nederlanders in de bar zaten, ze hadden naar mij gevraagd. Ik ging naar ze toe. De man vertelde dat hij hoorde dat ik werd voorgesteld als de nieuwe Nederlandse stagiaire. Hij dacht wat leuk een landgenoot! Hij werkt hier in Frans Guyana en woont hier met zijn vriendin. Ik heb zijn kaartje met telefoonnummer gekregen en zei dat ik zeker een keer moest bellen. Dat zou zijn vriendin ook erg leuk vinden. Ik ga dat ook zeker doen!

Deze dag was echt een relaxed dagje, lekker bijkomen. Ik ben naar het strand gelopen, das echt gewoon de achtertuin van het hotel. Moest wel omlopen, want er zit een groot hek om het hotel, tegen ongewenste gasten. Op het strand ongeveer een uurtje rondgelopen, daarna naar het zwembad gegaan. Daar de rest van de dag een beetje rondgehangen, zwemmen en lezen. Het is nu ongeveer 19.00, ik ga me douchen en kijken of er wat te eten valt…

Alle indrukken tot nu toe zijn erg goed. Ik denk dat ik het hier erg naar mijn zin zal hebben!! Het is hier mooi weer, een leuk bedrijf en erg aardige mensen. Iedereen is van harte uitgenodigd om een keer langs te komen, om alles zelf mee te maken. Tot die tijd houd ik jullie op de hoogte via deze site…

Liefs,

Sietske