Crique Patat, Paramaribo, Iles de Saluts. Het lijs

Ohlala, wat gaat de tijd toch snel!!! Ik weet dat ik beloofd had vaker te schrijven, zodat mijn romannen wat korter zouden worden, helaas zijn er nu alweer bijna 4 weken voorbij. Dus pak er gezellig een kop koffie bij, dit gaat denk ik weer een lange zit worden….

Voor de meeste mensen in Nederland zit de examenstress er weer op. Sietsy is trots op mon petit frère (die inmiddels wel een kop groter zal zijn)!!! Hij heeft met prachtige cijfers, een 10 op het centrale examen engels, zijn diploma gehaald. En dan eerst toch nog een beetje zenuwachtig zijn of je wel zou slagen, haha!! Nee hoor broertje, well done! En nu lekker genieten van je welverdiende vakantie;) Ik moet na deze week nog eventjes twee weken hard aan de slag. Ben onder andere druk bezig met mijn verslag en moet zeggen dat het veel tijd kost, omdat alles in het Frans moet. Gelukkig is Gilles (mijn stagebegeleider) heel relaxed en mag ik gewoon onder werktijd aan mijn verslag werken… Verder heb ik laatst een enquête ontwikkeld, deze ga ik volgende week mondeling afnemen. Ga voor de 50 respondenten, daarna nog even een rapportje schrijven en mijn taken zitten er hier op. Verder gaan Gilles en ik nog werken aan de Constat Marketing, dit kost behoorlijk veel tijd, dus Gilles gaat het alleen verder afmaken, maar wilde mij toch het zogenaamde kijkje in de keuken gunnen. Ik kan nu al zeggen dat dit weer een hele leerzame stage is geweest. Ik had natuurlijk al eerder stage gelopen in hotels, maar dit keer op een andere afdeling. En heb vele aspecten van mijn huidige opleiding behandeld…

Even denken…. Waar was ik vorige keer ook al weer geëindigd?? O ja, van mijn weekendje Oyapock zijn jullie helemaal op de hoogte. Zou eigenlijk het weekend daarna naar Iles du Saluts, maar dit ging helaas niet door omdat een aantal niet konden. Dat weekend was eigenlijk een weekendje met Mygercones familie. Zaterdagmiddag was ik uitgenodigd voor een echte Creoolse lunch. Poulet boucanné stond op het menu. Deze kip werd gegrild tussen bananenbladeren waardoor het vlees heerlijk zacht bleef, dit aten we met rijst en een lekkere saus. Jammie, als ik thuis kom ben ik volgens mij 10 kilo zwaarder;) Na het eten ben ik met Mygercone en zijn nichtje (Marièle moest werken) naar Crique Patat geweest. De mensen gaan hier in de weekenden vaak picknicken en zwemmen. We hebben ook nog even wat rondgedobberd en zijn kleine nichtje Lily wilde graag een fotoreportage. Een leuk meisje om te zien, zelfs als ze rare bekken trekt, haha! Ik zal de foto’s binnenkort voor haar uitprinten… ’s Avonds een dvdavondje gehad. We hebben ‘National treasure’ en ‘Welcome in the Jungle’ gekeken, uiteraard in het Frans, gelukkig wel met Engelse ondertiteling. Als ik het niet begreep kon ik nog even spieken. Mijn Frans is echt met sprongen vooruit gegaan, maar er blijven altijd dingen die ik niet meteen begrijp. Rond 3 uur lag ik in mijn bedje. De volgende dag ook bij Mygercone gegeten, Chinees dit keer, met je raad het al… Alweer rijst!! In het hotel at ik eerst 2 keer per dag warm (rijst, rijst en nog eens rijst), daar ben ik inmiddels van afgehaakt. ’s Avonds ga ik voor een lekker stokbroodje.. Ik verlang nu naar het bordje aardappelen, groente en vlees, wat 15 juli hopelijk op me staat te wachten (hint, mam;) T was dus een gezellig weekendje!

Wie kent hem niet, The Davinci Code (hier; le secret de Davinci Code, met een Frans sprekende Tom Hanks;) Waarschijnlijk hebben vele van jullie hem al gezien. Ik ben maandag 22 mei naar deze film geweest, maar goed dat ik het boek van te voren heb gelezen, daardoor was de film goed te begrijpen, zelf met dat Franse gebrabbel van alle acteurs.

Hemelvaart was weer een vrije dag voor mij, jaja de fransen hebben een feestdagen!! Maar dat vind ik natuurlijk niet erg. Ik vroeg er zelfs nog een extra dagje, de vrijdag, bij, zodat ik een lekker lang weekend had. Gilles vond dit gelukkig geen probleem (heb het echt getroffen met zo’n relaxte stagebegeleider!!) Zo vertrokken we dus donderdag 25 mei, met een volgeladen bus naar Paramaribo, de passagiers (Suzan, Alfons, Solitha (zus van Alfons), Erwin (Man van Solitha) Jessica & Emmanuel et moi) Na een rit van ongeveer drie uur kwamen we aan in Saint Laurent de Maroni, mooi op tijd voor de overtocht met de pont. Na ja, pontje, want er pasten maar 6 auto’s op. Daarna weer verder over de avontuurlijke (lees; hobbelige) wegen naar Paramaribo. Daar kwamen de flink door elkaar geschudde milkshakes (5 Nederlanders, 1 Fransman en 1 Colombiaanse) rond een uurtje of 1 aan. Eerst het hotel opgezocht en twee uurtjes gerelaxed om bij te komen van de reis. Later in de middag een beetje rondgelopen en op een terrasje neergestreken. Lekker gegeten en daarna niet al te laat naar bed.

Vrijdagochtend stond Fort Zeelandia op het programma. Het was allemaal erg interessant. Ik wist natuurlijk al dat die Nederlanders vroeger geen lieverdjes waren, maar die slaven werden vroeger echt slecht behandeld!! Na fort Zeelandia hebben we wat gegeten en de rest van de middag hebben we geshopt. Ik heb 2 paar leuke slippers en een leuke tas gekocht. Allemaal weer voor een prikkie in vergelijking met de prijzen in Cayenne (wat dat betreft jammer, dat ik een land heb uitgezocht nog duurder dan la Hollande). ’S Avonds trakteerden Solitha en Erwin, Suzan, Alfons en mij op een avondje theater. Jessica en Emmanuel gingen niet mee, het stuk was namelijk in het Nederlands en zij zijn Colombiaanse en Fransman. Het stuk heet Slangenvel en draait ook in de Nederlandse theaters, echt een aanrader!! Het stuk gaat over 3 oude dametjes, gespeeld door vrouwen tussen de 30 en 40 jaar, maar dat wisten we pas later. Het was echt knap gespeeld en erg leuke humor. Lag echt constant in een deuk!! Dus slangenvel, als je het ergens ziet staan zeker gaan!!

Zaterdagochtend vroeg ons nest uit. Rond 8 uur werden we opgehaald door Etto (onze gids) en Karlijn (zijn vrouw). Het programma voor die dag; een tour over de verschillende plantages. Van het busje stapten we over in de boot en gingen we naar de eerste plantage, fort nieuw Amsterdam. De plantages zien er niet meer echt uit als plantages, het is nu of een soort museum of er wonen mensen. Bij Fort Amsterdam hebben we nog een oude gevangenis gezien. De gevangenen, 15 in een kleine cel, leefden hier onder barre omstandigheden. Ik schrok ervan toen Etto vertelde dat deze gevangenis pas in 1986 gesloten is. Dat is dus nog helemaal niet superlang geleden, en inderdaad de voetbalplaatjes van Johan Kruijf hingen nog aan de muur. Bizar eigenlijk! Daarna vervolgende we onze tour te voet, op naar de plantage Marienburg. Na een mooie wandeling weer in het bootje gestapt naar Frederiksdorp, hier hadden we een superlekkere lunch en daarna konden we eventjes een korte siësta houden in een hangmat. Als laatste stonden Plantage peperpot, de oude suikerfabriek en de oude cacaofabriek op het programma. Die suikerfabriek was volgens mij levensgevaarlijk. Na jaren en jaren, dus veel te laat, zijn ze begonnen aan de renovatie. Bij elk zuchtje wind wilde ik gillend wegrennen, omdat het leek of de dakplaten zo naar beneden zouden storten. Ik was dan ook erg blij toen we weer veilig buiten stonden. Deze twee fabrieken zijn een aantal jaren geleden gesloten en hierdoor staan er veel mensen op straat. Er is hun een stukje grond beloofd, maar vaak is dit midden in de jungle en gaat er geen weg heen. Of te wel, de mensen hebben er niets aan. Tja, Suriname regering is een beetje corrupt, maar de locals wel erg gastvrij. Rond 18.00 zat de tour erop, we bedankten Karlijn en Etto voor hun goede zorgen, zoals drinken met lekker cake en de prachtige verhalen. Ik heb beloofd een beetje reclame te maken voor hun bedrijfje. Als er nog mensen zijn die plannen hebben om naar Suriname te gaan, even kijken op; www.fietsen-in-suriname.nl!! ‘s Avonds nog lekker roti gegeten en een afzakkertje genomen in Brookies, een gezellige bar.

Zondagochtend lekker rustig aan gedaan, na een ontbijtje gingen we weer richting Albina. Daar stonden wel erg veel mensen te wachten voor t pontje. En ja net zoals op de heenweg konden er nog steeds maar 6 auto’s op! Wij waren dus te laat en moesten 2 uur wachten (arg!!), want het pontje zou op zondag maar 2 keer op en neer gaan. Gelukkig ging het pontje vaker op en neer en hoefden we niet lang te wachten. Aan de overkant van de Maroni rivier, de oude Bagnes (gevangenissen) van Saint Laurent bezocht. Na een korte rondleiding van Emmanuel (hij heeft een aantal maanden in SL gewoond), weer verder gegaan richting Cayenne.

Ik voel me sowiezo al prima op mijn plek in het hotel, maar 1 juni voelde ik me echt helemaal thuis. Er was namelijk een grote cocktail, Frans Telecom werd overgenomen door Orange, het hele hotel en alle mensen waren dus in het oranje gehuld. Voor mij als hollandaise kon mijn avond dus niet meer stuk, hoefde eigenlijk niet te werken, maar heb gezellig met mijn collega’s geklets, uiteraard over voetbal. Door al het oranje kwam het Holland gevoel weer boven en heb dus door het hele hotel lopen blèren dat Nederland het WK wel even zou winnen. Nu maar hopen dat de jongens hun best doen en dat ze mij hier Cayenne niet in mijn hempie laten staan… Een onwijs leuke avond gehad en zocht pas tegen 2 uur mijn bedje op. Gilles was gelukkig ook brakjes die dag erna, dus van werken kwam niet veel terecht.

Eindelijk maar toch, wie had het nu al verwacht…. Ik ben naar Iles du Saluts geweest! 3 juni was het dan eindelijk zover. ’s Ochtends vroeg opgestaan, maar toen ik de gordijnen opdeed, regende het… Oh nee, geen regen, ik ga naar een bountyeiland, dan kan het toch niet regenen!!! Ok, Mygercone stond om 7 uur voor de deur, samen met Marièle, Blondine (zus van Mickey), Sophanie en Pascal op weg naar Kourou. Vanaf daar zou de boot om 8 uur vertrekken. Onderweg zei Mygercone dat als het in Kourou niet beter weer zou zijn, dat we dan beter een andere keer konden gaan. Ik zag mijn dagjes Iles al letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Na een uurtje rijden kwamen we aan in Kourou en gelukkig begon het een beetje open te trekken. We besloten om de gok te wagen en hoopten dat het na een stukkie varen mooi weer zou zijn. En we hadden geluk, de hele dag was het mooi weer! ’s Ochtends hebben we eerst het eiland verkend, rond 13.00 lekker geluncht en daarna lekker gezwommen. T was echt een geweldige dag en Iles du Saluts was nog mooier dan ik dacht. Ik heb dat weekend de camera van Gilles geleend, dus als jullie willen kunnen jullie ook een keertje genieten van het prachtige eiland. De foto’s komen binnenkort op de site. Met de camera kon je ook foto’s nemen, maar we zijn er nog niet helemaal achter hoe we die op de computer kunnen krijgen. Ja een stelletje computernerds hier bij elkaar, not;) Die zondag daarna was ik wat ziekjes, last van mijn keel, snotteren en koppijn. Tja, dus zelf in de tropen kun je verkouden worden?!?! Was al even bang dat ik dengue opgelopen had. Als ik weer een muggebult ergens heb, zeggen ze; attention!! Ik spuit me helemaal onder anti muggenspul, maar denk dat ze mijn bloed toch het lekkerst vinden. Want ondanks de producten, heb ik soms weer een halve Himalaya op mijn lichaam!! Heb me inmiddels weer een week volgepompt met fruit en vitaminepillen en ben weer helemaal fit!

Laatst heeft Martijn (collega van Alfons) twee pakketjes voor mij meegenomen. Aangezien het vorige pakketje van mam na meer dan 10 weken nog steeds niet is aangekomen, leek het me veiliger om op deze manier te doen. Ik denk dat die Frans Guyanese postbodes van mijn heerlijke dropjes hebben genoten Was door mam en Ann weer heerlijk verwend met lekkere snoepjes, beautyspulletjes, parfum, kettinkje en boekjes. Mam had ook de dvd van de showband opgestuurd, aangezien de mensen hier er helemaal niets van begrepen wat een showband is. Na het werk de dvd aan Gilles laten zien, hij was helemaal verbaasd, dat kennen ze hier helemaal niet. Hij dacht dat ik in 1 of andere duffe fanfare zat, haha! Toevallig zat er nog een cd van Marco Borsato in. Aangezien dat concert van Soumia en 2Wayz toen helemaal nul was, vroeg ik of hij wilde zien hoe een concert er in Nederland uit zag. Dus hebben we samen naar Marco zitten kijken. Hij was er helemaal verbaasd over, hoeveel publiek er was. Toen ik vertelde dat de kuip 4 avonden achter elkaar vol zat, viel zijn mond open van verbazing. Verder viel het hem op, dan de meeste Nederlanders blond zijn. Moet je voor de grap maar eens op letten, wat lopen er dan veel blondies rond…

Mijn geliefde zuster zit nu samen met haar lover in Canada, de wereldreizigers!! Weer allemaal leuke verhalen en prachtige foto’s, neem eens een kijkje op www.frankenanneke.waarbenjij.nl Misschien is het dan eerst verstandig om nog een kop koffie in te schenken, want jullie strotje zal wel weer aan een natje toe zijn. Wees gerust, ik ben bijna klaar met mijn roman van deze maand

Even terug naar de titel van dit bericht, de lijst word steeds korter…. Nog precies een maand te gaan voordat ik in het vliegtuig zit richting hollande. Het is een geweldige ervaring om hier een half jaar te wonen, maar heb straks ook weer zin om familie en vrienden te zien. Na een half jaar heb je de meeste dingen ook wel gezien, er zijn natuurlijk nog wel een aantal dingen die ik wil doen; Mana (schildpadden kijken), Kaw (caimannentocht), de rivier op en Suriname (Ralleighvallen, Voltzberg en Brownberg, of te wel de bush bush) Daarna zit dit grote avontuur er weer op!
Ok, dit was het voor nu. Ik spring onder de doushe en ga dan pitten….. Bonne nuit!

Bisous,

Siets