Daar ben ik weer, jullie verslaggeefster vanuit Fr

Bonjour,

Hoop dat alles goed is met jullie? En dat jullie nog niet bevriezen in t koude kikkerlandje? Hoorde dat het weer heeft gesneeuwd. Het is al bijna weer drie weken geleden, dat jullie een verslagje van mij hebben kunnen lezen. Zal proberen iets meer regelmaat in te bouwen, zodat jullie niet in een keer zoveel leesvoer hebben, haha…

De werkweken vliegen hier om! Ik weet steeds beter wat er van me verwacht wordt en ik draai lekker mee. De eerste maand bestond voornamelijk uit de kennismaking met het hotel, de verschillende afdelingen, maar vooral de commerciële afdeling. Nou ja, afdeling?? Gilles Kromwel, stagebegeleider runt deze afdeling eigenlijk alleen. Hij heeft hierbij veel contact met de andere afdelingen en ik dus ook. Op deze manier leer ik al mijn collega’s goed kennen. Ik heb het echt onwijs getroffen met mijn stagebegeleider. Hij is erg aardig, relaxed en houdt van een gezellig praatje. ’S Ochtends drinken we eerst altijd een koppie koffie samen met Sebastien (maitre d’hotel) en Patrick (chef technique). Kortom een leuk begin van de dag, even goed wakker worden! Dan beginnen we met het werk. Dit bestaat voornamelijk uit het regelen van alle zalen, voor grote groepen gasten. Contact met gasten, offertes maken, faxen versturen, informatie ronddelen voor de verschillende afdelingen, rekeningen maken, etc.Verder heb ik een concurrentieanalyse gemaakt en gewerkt aan de layout van de nieuwe plaquette. De plaquette is het boek met informatie over het hotel, de zalen, restaurant, etc. Gilles is blij dat hij een meisje als stagiaire heeft, die zijn altijd veel creatiever zegt hij. Hij vond de plaquette erg mooi geworden! Altijd goed om complimentjes te krijgen;) Verder probeer ik Gilles en de equiper Nederlands te leren. Echt heel erg lachen, want ze hebben erg moeite met de uitspraak! Ik heb het idee dat ze hierdoor wel meer respect hebben gekregen voor mijn nog lang niet foutloze Frans…..

Ik ben hier nu een maand en februari bestond voor de lokale mensen vooral uit carnaval. Het carnaval is nu afgelopen en de lokalen moeten weer hard aan het werk…. Elk weekend was het feest. ‘s Zondags altijd een optocht, waar de mensen hier veel aandacht aan besteden. Heb de carnavalsoptochten in Cayenne en Kourou bekeken, echt de moeite waard. Alle mensen mooi verkleed! Op vrijdag 17 februari heeft het Novotel een grote carnavalsavond georganiseerd. Van 19.00 tot 20.30 uur hebben Gilles en ik het ontvangst gedaan. Op deze manier zou ik de vaste gasten wat beter leren kennen. Bijna alle namen natuurlijk weer meteen vergeten;( Vanaf 20.30uur was het gewoon feest. Ze hadden ook een wedstrijd georganiseerd, namelijk “mooiste Touloulou en Braziliaans carnavalskostuum”. Ja, Touloulou! Ik had er ook nog nooit van gehoord. Touloulous zijn mannen en vrouwen die helemaal verkleed zijn. Ze dragen een masker en zijn dus niet herkenbaar. Ze nodigen iemand uit te dansen, terwijl diegene dus niet weet wie dat is. De dans weigeren is echter niet toegestaan… Het braziliaanse kostuum is vooral veel naakt en glitter, maar toch ook wel weer kunstig. Sommige meiden dragen kunstwerken van 15 kilo op hun rug en dan nog dansen als gekken. Toch knap!! Kortom een avond met lekker eten en een gezellige sfeer…

Tot nu toe heb ik me in de weekenden vermaakt met het carnaval, het strand, Cayenne en het zwembad bij het hotel. Moet zeggen dat het zeker nog niet verveeld, maar dat ik toch ook wat van Frans Guyana wil zien. Volgende week ga ik samen met Louis (een Surinamer die ook in NL heeft gewoond) naar Duivelseiland. Dit eiland is bekend van het boek Papillon, dat ik laatst nog gelezen heb.Vroeger werden de zware Franse gevangenen verbannen naar de eilanden voor de kust van Kourou en daar leefden ze onder barre omstandigheden. Ben benieuwd wat er nog van de gevangenis over is… Dit toeristische uitstapje wordt vooral gemaakt, omdat de eilanden ook erg mooi schijnen te zijn, met erg blauw water. Verder zijn hier nog genoeg andere dingen te bekijken; een dagje varen over een van de rivieren van Guyana, het binnenland, Kourou, de dierentuinen vol met enge beesten, de buurlanden Suriname en Brazilië… Het weekend van 17 maart ga ik naar Suriname om Joya op te zoeken. Ik kan dan met collega’s meerijden. Gratis vervoer, maar bovendien veiliger dan in mijn uppie reizen, ideaal dus!!

Er zijn toch wel veel verschillen, waar ik wel even aan moet wennen. Maar toch voel ik me aardig thuis hier. Dat komt toch vooral door de gastvrije mensen hier. Hier is het, net zoals in Frankrijk, normaal dat wanneer met elkaar ziet, twee zoenen geeft. Het maakt helemaal niet uit of je diegene mag of überhaupt kent. Net zoals op een feestje laatst, ik werd aan iedereen voorgesteld en iedereen meteen zoenen. Na ja, ik domme Nederlander pas me wel aan en smak er vrolijk op los, hihi! Een ander verschil met Nederland, is de mentaliteit qua werken. Tussen de middag nemen de mensen rustig 2 uur pauze, omdat ze daarna weer harder aan het werk kunnen zeggen ze. Nou daar heb ik nog niets van gemerkt, ze zijn even snel (traag) als voor die tijd! Gilles werkt hard en ik had gisteren nog een gesprek met hem. Opleidingen zijn hier niet nodig. Iedereen kan (met een beetje inzet) aan het werk. Als ze eenmaal werk hebben, werken ze niet hard, maar doen lekker rustig aan. Ik vroeg hebben jullie geen functioneringsgesprekken en kunnen die mensen niet worden ontslagen? Nee dat kon niet. Ik vertelde hem dat je in Nederland echt een opleiding nodig hebt en je meestal eerst een proeftijd en een contract krijgt voor bepaalde tijd. Bevalt het je baas niet, dan vlieg je eruit…

Vorig weekend was ik met de bus naar de stad gegaan, omdat ik hier verder geen vervoer had. Heb nu gelukkig een fiets van een collega te leen, dan ben ik niet meer zo afhankelijk van anderen, want het openbaar vervoer is hier ook prut! Toen ik in de stad was, ging ik naar een internetcafé. Ik was ook even met Frantz (jongen uit Cayenne, die ik voordat ik vertrok via msn heb leren kennen) aan het msnen. Ik vroeg of hij misschien wist waar ik weer op de bus kon stappen richting het Novotel. Hij; er gaat geen bus op zaterdagmiddag… Lekker is dat dacht ik! Taxitje dat maar, dus ik vroeg of hij wist hoe duur dat ongeveer zou zijn, zodat ik niet afgezet zou worden. Hij vroeg me hoelang ik nog in de stad wilde blijven, ik had nog 20 minuten internettegoed, daarna wilde ik naar huis gaan. Hij vroeg in welk internetcafe ik was en dat hij me wel naar het Novotel zou brengen. Echt superaardig. Laatst hebben we ook een stukkie gereden en heb mooie stukjes strand gezien, die ik anders waarschijnlijk niet ontdekt zou hebben. Helaas had ik geen fototoestel mee, maar weet nog wel waar het is. Suzan en Alfons komen dit weekend terug van vakantie en wil het hun graag laten zien. Dan neem ik een fototoestel mee, zodat jullie ook van de mooie plaatjes kunnen genieten!!!

Ok, dit was het eerst voor nu. Ik stap straks op het fietsje naar de stad. Hoop dat het internetcafe open is op zondag. Ik typ het eerst op mn laptop, dan kan ik straks langer surfen, msnen, skypen op t internet…

Ik hoop dat met jullie ook alles goed is??? Bedankt voor al jullie reacties en mailtjes… Ik mail via het werk (H0677-SB@accor.com), daar kunnen jullie ook gewoon mailtjes heen sturen. Mijn hotmail check ik namelijk bijna niet….

A la prochaine, bisous,

Siets