Frans Guyana en Suriname, verschillen...

Bonjour lieve mensen,

Allemaal bedankt voor jullie lieve reacties, mailtjes, kaartjes, etc. Erg leuk om de nieuwtjes vanuit Hollande te vernemen!!! De tijd vliegt hier! Moet nodig weer eens een updateje verzorgen op mijn site. De laatste is al bijna weer drie weken geleden, schandalig!!

In mijn vorige verslag hebben jullie nog kunnen lezen, dat ik helemaal happy was, omdat ik eindelijk een fiets kon lenen! Helaas was dit maar van korte duur…. Die dinsdag ging ik gezellig bij Suzan en Alfons eten, zij waren inmiddels weer terug van vakantie. Na het werk op het fietsje naar Suzan toegegaan. Daaraan aangekomen eerst helemaal bijgekletst en boodschappen gedaan voor t eten. Ze hebben echt een gezellig huis, met bar en open keuken. Kletsen, koken, gezellig eten op t terras. Echt een hele leuke avond. Er was ook een collega van Alfons, die in de tijd dat Suzan en Alfons op vakantie was, hier in Frans Guyana werkte. De collega heet Edwin en komt uit Leek. Echt ongelooflijk, ben je hier helemaal in Zuid-Amerika komen je mensen tegen die echt vlakbij wonen. Rond 23.00 zou Suzan me naar het Novotel brengen. Het is hier namelijk niet vertrouwd om in het donker alleen te fietsen. Ze hebben een busje, dus daar kan die fiets makkelijk in. Alleen hoefde de fiets niet meer mee, die had iemand anders namelijk al meegenomen!!!! Echt wat een criminelen hier, ze jatten gewoon een fiets uit een tuin, waar een hek omheen staat en waar mensen op het terras vlakbij aan het eten zijn. Echt belachelijk!! Ik flink balen natuurlijk, helemaal omdat het mijn eigen fiets niet was, maar van een collega. Die nacht echt slecht geslapen, voelde me echt shit dat die fiets pleite was! De volgende dag meteen aan mijn stagebegeleider en de equiper (Mickerson) vertelt. Die keken er helemaal niet raar van op, welkom in Cayenne! Dat is hier de gewoonste zaak van de wereld. Karl (van hem heb ik de fiets geleend) was gelukkig niet pissig. Moet nog even kijken hoe ik het precies met hem regel… Die criminaliteit en de beperking in openbaar vervoer en onafhankelijkheid, zijn echt twee nadelen hier.

Verder zijn mijn collega’s gelukkig erg aardig. Mickerson is wel drie keer met mij naar het Surinaamse consulaat gereden om een visum te regelen. Echt mal, ze praten daar natuurlijk gewoon Nederlands, maar verstond het maar half. Wat een accent, ondertussen was madame aan het bellen en veel ruis op de achtergrond. Nee, echt klantvriendelijk zijn ze daar niet. Maar ik had gelukkig mijn papiertje en kon legaal in Suriname verblijven. In tegenstelling tot mijn collega’s, die geen visum willen betalen….

Voordat ik naar Frans Guyana ging, heb ik via msn contact gezocht met jongeren in Frans Guyana. Leuk natuurlijk een stage in Cayenne, maar wist helemaal niets over de stad en het land. En in de Nederlandse boekenwinkels was geen boek te bekennen over Frans Guyana. Zo heb ik Sylvie leren kennen, ze woont op dit moment in Parijs, maar was de afgelopen twee weken in Cayenne om haar familie te bezoeken. Heb meerdere middagen na het werk met haar afgesproken. Erg gezellige meid! Erg gezellig om met haar te kletsen over Parijs, school, vrije tijd, etc.. Kreeg vanochtend een mail van haar dat ze weer veilig aangekomen was in Parijs. Koud, vond ze het wel weer in Parijs! Waarschijnlijk is het daar nog een paar graadjes warmer dan bij jullie, haha! Jammer, dat ze nu al weer weg is, maar we houden zeker contact via de mail. In augustus, op de terugreis naar Nederland, heb ik weer een overstap in Parijs. Dan heb ik 5 uur overstaptijd. Dus dat wordt niet zo stressen als op de heenweg. T zou leuk zijn, als we dan nog even een bakkie koffie kunnen doenJ

Vrijdag 10 maart, een belangrijke dag. De verjaardag van mijn mamsie!! Omdat Edwin (collega Alfons)net voor die tijd weer richting naar t Noorden van Hollande ging, heb ik hem een kaartje gegeven voor mijn mamsie. Zo stond Edwin op 10 maart bij de Doespersjes op de stoep met een mooie bos bloemen voor mijn mamsie. Ben blij dat ik op deze manier toch nog iets voor mams verjaardag hebben kunnen doen! Diezelfde avond was er in het Novotel ook een feest. Er was namelijk een wisseling van directeur. De huidige directeur (had ik nog nooit gezien) vertrok naar Cuba. De directeur van het hotel in Cuba is nu directeur van Novotel Cayenne. Het was weer een gezellig feestje, waar de champagne en andere drank weer rijkelijk vloeide… Iedereen moet hier geloof ik wel wennen aan de nieuwe directeur. Hij verdiept zich niet in de mensen hier en wil meteen al zijn ideeën erdoor drukken. Terwijl hij geen idee heeft hoe de mensen hier werken. Hoor dus regelmatig gemopper en worden ook wel grapjes gemaakt. Gelukkig heb ik nu nog niet zoveel te maken met de nieuwe directeur, heb hem de afgelopen dagen helemaal niet eens gezien…

Door het feestje mijn collega’s weer een beetje leren kennen. Ik maak nu gezellig met iedereen een praatje. Het gebeurt regelmatig dat ik me voorneem om op tijd te gaan pitten, maar t komt er niet echt vaak van. Ze eten hier natuurlijk laat, om 21.00 uur heb ik meestal net mn maaltijd achter mijn kiezen, dan nog even kleppen in de keuken, dan nog een praatje maken met Minoushe in de bar en meestal nog even praten met Karl van de receptie. Dit praatje duurt vaak wat langer. Hij is namelijk de enige die engels tegen mij spreekt. Heerlijk vind ik dat. Het blijft gewoon lastig om je in het Frans uit te drukken en ook grapjes maken is vaak lastig. Begin wat losser te worden, maar ze moeten me hier eerst wel rustig hebben gevonden. Dan te bedenken dat ik Nederland, niet bepaald op mn mondje gevallen ben. Soms floept er van alles uit, waar ik beter over na had moeten denken. Das dan weer een voordeel, daar heb ik hier geen last van…. Zaterdag ben ik met Karl wezen lunchen. Hij eet dan altijd een soep in een chinees tentje. Dat wilde ik natuurlijk ook wel even proberen. Nou, dat heb ik geweten! De soep zag er heerlijk uit, met mie, garnalen, varkensvlees en flink veel groenten. Ik nam meteen een dikke hap, en……. Stikte er zowat inL Heb nog nooit zo’n hete (scherpe) soep gehad. De tranen rolden echt over mijn wangen en wist niet hoe gauw ik wat moest drinken. T zweet brak me aan alle kanten uit, hoesten en weer wat drinken. Was ik de enige blanke in die toko en vond dat er al veel mensen bij binnenkomst naar me keken. Nou, door dit mooie schouwspel wist ik tenminste zeker dat ik de aandacht van iedereen hadJ Nadat ik de pepers eruit gevist had, heb ik de soep toch nog op gegeten. Duurde even wat je eet met lepel, vork en stokjes. Wat is dat mie toch een rottig, glad spul. Erg lastig eten dat soepje!! T was maar goed dat ik een kleine soep had, mijn collega had een grote soep, die hij allang op had, terwijl ik nog heerlijk zat te prutsen met mijn soepie….

Afgelopen weekend was het dan zover, een bezoekje aan SURINAME!! Even op visite bij Joya (een vriendin uit Roden), die sinds november in Paramaribo woont en stage loopt. Echt bizar eigenlijk om elkaar hier in Zuid-Amerika te zien! Zaterdagochtend zouden we om 5 uur vertrekken. Het werd uiteindelijk 6 uur dat Mickerson bij het hotel was. Ach, daar raak je inmiddels aangewend. Iedereen is altijd te laat hier! Samen met Marielle (Mickerson zijn vriendin), Carine en Patrick gingen we op weg naar St. Laurent du Maroni. Een rit van iets meer dan twee uur. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn met een piroque (boot, zie foto) de rivier overgestoken. Na 10 minuutjes zette ik voet op Surinaamse bodem, in Albina om precies te zijn. Meteen komen er 10 taxichauffeur op je afgesprongen. Doordat ik met al die fransen was, begonnen ze gebrekkig Frans te praten. Ik liet ze maar in de waan, had geen zin in die opdringerige mensenJ Gelukkig had Mickerson al een taxi bij Bill besproken. Eerst heb ik een stempel in mijn paspoort gehaald en moest ik een papiertje invullen. Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan in Paramaribo. Daar eerst een hotel opgezocht voor de anderen. Ik kon gelukkig bij Joy pitten. Daarna zijn we eerst gaan shoppen, ik heb het nog bescheiden gehouden. Heb 2 paar slippers, een rokje en een truitje gekocht. Alles is daar echt veel goedkoper dan in Cayenne. Marielle ging flink los, ze heeft wel 8 paar slippers gekocht. Hoezo shopverslaafd!! Helaas voor haar gingen de winkels al om 15.00 uur dicht op zaterdagJ Na het shoppen gingen Marielle, Carine en Patrick wat eten. Mickercon ging met mij mee in de taxi. Hij wilde zeker weten dat ik veilig aan zou komen bij Joya. Daarna ging hij weer terug. Wat een zorgzame vent, goed om in dit toch wat onveilige land een grote broer te hebben, hihi! T was echt geweldig om met Joy bij te kletsen. Over de verschillen tussen Nederland en hier, over thuis, de showband, etc. Erg fijn om te kletsen met iemand die weet waar je het over hebt. ’S avonds zijn we samen met 3 huisgenootjes van Joy uiteten geweest. Ik heb roti, een echt Surinaams gerecht gegeten, t was heerlijk!! Daarna zijn we naar “t vat” geweest. Wat een gezelligheid. Allemaal terrasjes in Paramaribo.In Cayenne zijn echt geen terrasjes te bekken, jammer!! Tot een uurtje of 2 wat gedronken daar, toen met de taxi naar huis gegaan. Daar hebben we nog eens een borrel ingeschonken en tot 5 uur gekletst. Toen gaan pitten… Wat ben ik toch eigenlijk verwend. Een kamer met airco, een douche met warm water. Maar overal zitten ook nadelen aan. Zo heb ik hier bijvoorbeeld geen huisgenootjes…

Om 8 uur was ik alweer wakker. Joy ging nog verder pitten en ik heb een boekje over Suriname gelezen. Jammer dat ik zo weinig toeristische dingen heb gezien. Gelukkig heb ik nog even de tijd. Ik weet zeker dat ik nog een keer een bezoek ga brengen aan Suriname. Zondagochtend nog even op Joya haar stage gekeken. Om half 1 werd ik weer opgehaald met de taxi. Joy, meissie, bedankt voor het leuke weekend. Vond het erg gezellig!! Enne, heel veel plezier met KJ de laatste 2 weekies in Suriname. Ben heel benieuwd naar al je tips!

De terugreis ook weer wat meer gezien van Frans Guyana. We zijn onderweg namelijk nog een aantal keren gestopt bij verschillende criques. Het was de bedoeling om even een verfrissende duik te nemen. Door de vele regen, stond er een hele sterke stroming en was het dus niet mogelijk om te zwemmen. Wat een natuur, Frans Guyana is echt een groen land! Alleen zijn de mensen hier echt niet zuinig op hun land. Flesjes en andere rommel worden uit rijdende auto’s gegooid en verder is er ontzettend veel zwerfvuil. Echt zonder!! Om 20.00 was ik weer in het Novotel. Daar nog even gekletst met Claudia van de receptie en toen meteen mn bedje ingedoken.

Met mijn stage gaat het goed! Ben op dit moment bezig met de vertaling van de franse plaquette (informatieboek hotel) in het engels. Leuk werk! Een dag is echt zo om. Dinsdag was het echt onwijs warm weer, rond 15.00 mocht ik van Gilles al met Marielle bij het zwembad gaan liggen. Laatst heb ik met Suzan getennist en een dvdtje gekeken, was ook erg gezellig. Gisteren was ik een dagje vrij en ben ik ’s ochtend met Suzan de stad ingeweest. Heb een Frans-Nederlandsboekje voor Mickerson en Gilles gekocht. Echt leuk, ze zijn druk bezig Nederlands te leren, maar de uitspraak is wel erg lastigJ Verder hebben suzan en ik nog koffie gedronken bij een gezellig tentje “Kafe Te Cho”.

Zaterdag ga ik met Suzan en Alfons een wandeling maken en nog even naar de markt. Ben echt benieuwd naar die wandeling, volgens Suzan moet die erg mooi zijn. Fototoestel gaat natuurlijk weer meeJ

Kreeg vandaag trouwens wel een schokkende mededeling… Komende week werk ik nog samen met Gilles, daarna gaat hij twee weken op vakantie. Dan moet ik de zalen dus alleen runnen. Aiaiai, zal in het begin wel even stressen zijn. Nou ja, hij zal wel vertrouwen in me hebben. De huidige restaurantmanager gaat in die periode ook weg, dus kan ook niet met hem overleggen… Hoop dat die nieuwe een beetje ok is. Zal toch veel met hem moeten overleggen. Aan de andere kant leer ik op deze manier natuurlijk wel weer superveel. Zal me echt in mn uppie moeten redden!

Ok, dit was het weer voor nu. In het volgende verslag kunnen jullie lezen of ik er in slaag deze toko draaiende te houden of dat het de soep in draait….J

A la prochaine, bisous

Siets